bioquest

inleiding | Neus

Zoals je waarschijnlijk wel weet is de neus er niet alleen om te ademen. Hij is er ook om geuren waar te nemen, de ingeademde lucht te verwarmen en hij bevat kleine haartjes om schadelijke stoffen uit de longen te houden Maar wat een geur is en hoe jouw lichaam dat kan waarnemen, is een moeilijkere vraag. De neus bestaat uit het neusbeen en kraakbeen. Achter beide neusgaten bevindt zich een neusholte. Deze neusholtes zijn bekleed met slijmvlies en lopen door tot in de keel. In het slijmlaagje lossen stoffen op. Deze opgeloste stoffen worden waargenomen door de reukzintuigcellen. De neus neemt zuurstof, koolstofdioxide en koolstofmonoxide niet waar. Je reukzintuig is het meest gevoelige zintuig wat er is. Je neus is ongeveer 10.000 keer gevoeliger dan je proefzintuig en kan meer dan 10.000 geuren onderscheiden. Als het slijm in de neus vuil is geworden door het vuil dat ingeademd is door de neus, dan wordt het slijm afgevoerd richting de keel waarna het in de maag komt. Daar worden vuil en bacteriën onschadelijk gemaakt. Het kan ook richting neusopening lopen, waarna jij het weg ‘snuit’. Als je heel veel vuil in één keer in je neus krijgt, ga je niezen. Dit doe je omdat je het vuil snel kwijt moet. Hierdoor wordt het slijm en vuil met grote kracht de neus uit geblazen. Het is dan ook heel slecht om een nies in te houden Met behulp van geuren is het mogelijk om in delen van het geheugen door te dringen die anders voor eeuwig gesloten blijven. Bepaalde herinneringen die voorgoed vergeten leken, zijn soms terug te halen met geuren. Vaak zijn de beelden die door een geur opgeroepen worden zelfs een stuk echter dan de beelden die we zelf uit ons geheugen opgraven. Geuren geven ook vaak informatie over onze omgeving, zelfs zonder dat we ons daarvan bewust zijn. Ruikt de omgeving niet vertrouwd of naar een geur die door het geheugen wordt geassocieerd met 'gevaar', dan voelen we ons niet op ons gemak. Omgekeerd kunnen we ons door het onbewust waarnemen van een vertrouwde geur juist wel veilig en ‘thuis’ voelen. Als baby is de eerste geur die je ‘opslaat’ (zeer waarschijnlijk) die van je moeder. De baby weet meteen wie zijn moeder is. Vooral bij dieren is dit van levensbelang. Het beschrijven van een geur blijkt net zo moeilijk te zijn als het beschrijven van een kleur aan een blinde.